ഓഫീസിലെത്തിയാല് സൗമിനിക്ക് പറയാന് ഏറെ വിശേഷങ്ങള് എന്നുമുണ്ടാകും . ഓരോന്ന് ഓര്മ്മയിലെത്തിയാലുടന് സീറ്റില് നിന്നെഴുന്നേറ്റു വന്നു എന്നോട്പറഞ്ഞിട്ടേ അവള്ക്ക് സമാധാനമുള്ളൂ. പലപ്പോഴും വല്ലാത്ത ദേഷ്യം തോന്നുമെങ്കിലും ഒരിക്കല് പോലും വെറുപ്പ് ഞാന് പുറമേ കാട്ടിയിരുന്നില്ല.
"ദേ, പെണ്ണേ, ഞാന് ക്യാഷിലാണേ എന്റെ കണക്ക് തെറ്റിക്കല്ലേ ..." എന്നൊക്കെ കളിയായി പറയുമെങ്കിലും അവളുടെ ആ സംസാരം എപ്പോഴൊക്കെയോ ഞാന് വല്ലാതെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു പോയിരുന്നു...അല്ല അവളെയുള്ളല്ലോ .. ഈ വലിയനഗരത്തില് തനിക്കു ഒന്നു ചിരിക്കാനും മിണ്ടാനും ഒക്കെ ....
.
"വെയില് പോലെയാണ് നിന്റെ ചിരി..പെട്ടെന്ന് ചിരിവന്നു എവിടേക്കോ പെട്ടെന്ന് മാഞ്ഞു പോകും പോലെ...എന്താനീയിങ്ങനെ മനസ്സു തുറന്നു ഒന്ന് ചിരിച്ചൂടെ , ചത്തു പോകുന്ന മനുഷ്യരല്ലേ നമ്മള്..." എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു അവള് ഒരു നല്ല ഉപദേശകയാകും കൂടെകൂടെ...
"വെയില് പോലെയാണ് നിന്റെ ചിരി..പെട്ടെന്ന് ചിരിവന്നു എവിടേക്കോ പെട്ടെന്ന് മാഞ്ഞു പോകും പോലെ...എന്താനീയിങ്ങനെ മനസ്സു തുറന്നു ഒന്ന് ചിരിച്ചൂടെ , ചത്തു പോകുന്ന മനുഷ്യരല്ലേ നമ്മള്..." എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു അവള് ഒരു നല്ല ഉപദേശകയാകും കൂടെകൂടെ...
പലപ്പോഴും നാടിനെയും വീടിനെയും കുറിച്ച് അവള് ചോദിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഒന്നുംപറയാന് ഇതുവരെ തോന്നിയിട്ടില്ല...വീട്ടില് എല്ലാവരും ഉണ്ട്...
എല്ലാവര്ക്കും സുഖം എന്ന ഒറ്റ ഉത്തരത്തില് അവള് ഒരിക്കലും സംതൃപ്തയായിരുന്നില്ല എന്നാലും, അവള് പിന്നെ ഒന്നും ചോദിക്കാറില്ല..
ഇനി എങ്ങനെയാ പറയുക. ഇന്നലെ പിരിയുമ്പോഴും മകളുടെ ഭാവികാര്യങ്ങള് എന്തെല്ലാമോ അവള് സംസാരിച്ചിരുന്നു, 'എല്കെജി പഠിക്കുന്നതല്ലേയുള്ളൂ മോള്, എന്തിനാ ഇത്ര വേവലാതി' എന്ന് ചോദ്യംകേട്ട് ഒക്കെ കരുതലിനു ഞാന് അല്ലേയുള്ളൂന്ന് പറഞ്ഞ് ഒരു പൊട്ടിച്ചിരിയായിരുന്നു മറുപടിയായി അവള് തന്നത്
"എന്താണ് കുട്ടിയ്യേയ്...കേട്ടത് നേരാണോ? നമ്മുടെ സൌമിനി എന്തിനാ ഈ കടുംകൈ ചെയ്തത്..? കുട്ടിക്ക് വല്ലതും അറിയ്യോ..രണ്ടാളും നല്ല കൂട്ടായിരുന്നല്ലോ"... തൂപ്പുകാരി മല്ലികചേച്ചിയതാ ചോദ്യവുമായി മുന്നില്..
എന്താപറയുക,,,സൗമിനിയുടെ വേര്പാട് ..അതിപ്പോഴും വിശ്വസിക്കാനാവാതെ ആയിരം ചോദ്യവുമായി ചിന്തകള്ക്ക്മുന്നില് എട്ടുകാലികളെപോലെ വലകള് തീര്ത്ത് ...
No comments:
Post a Comment